Het ene willen maar toch steeds weer het andere doen
Een thema dat met grote regelmaat terugkomt tijdens mijn coaching sessies is ‘Het ene willen, maar toch steeds weer het andere doen’. Blijkbaar is verandering aanbrengen in je leven veel minder makkelijk dan het lijkt. Willen en verlangen alleen lijken vaak niet genoeg. Oude gewoontes winnen het keer op keer van nieuwe voornemens. Hoe komt het toch dat we blijkbaar niet altijd sterk genoeg zijn om het roer om te gooien? Is diepgaand veranderen echt zo moeilijk? En is er misschien toch een manier om onze ‘gewoontedrang’ te doorbreken?
Kiezen voor jezelf?
Je weet bijvoorbeeld dat rust nemen en even niets doen essentieel is om werkelijk te kunnen voelen waar jij behoefte aan hebt. Dat zou je vaker moeten doen. Toch schiet je zodra je even niet oplet direct weer in de actiemodus en blijft de gewenste tijd voor jezelf en de broodnodige reflectie, een uitgestelde droom. Of je weet dat die tijdelijke functie die je hebt je qua energie leeg trekt. Maar je vindt dat je moet afmaken waartegen je eerder ja hebt gezegd. Je kiest ervoor om er een extra schepje bovenop te doen. Tegen beter weten in. Of je bent op zoek naar je levensdoel. En elke keer als je denkt dat gevonden te hebben, ga je toch weer verder met je zoektocht. ‘Dit kan het nog niet echt zijn. Er is vast iets beters’. Voor je het weet ben je weer terug bij af. Je leven is precies zoals het was.
Saboteren
Het lijkt wel of er in zo’n situatie een stem in je zegt: ‘Nee, dát moet je beter maar niet doen’. Waarschijnlijk is het een stem die je maar al te goed kent. Eentje die je al jarenlang en misschien al wel je hele leven gehoorzaam volgt. Elke keer als je geneigd bent iets nieuws te gaan doen, steekt die stem de kop op en zorgt ervoor dat je helemaal niet van koers gaat veranderen. Hij lijkt je wel te saboteren als je van het bekende pad dreigt af te raken. Die stem heeft een naam. Het is je innerlijke saboteur.
Verstikkende bescherming?
Je innerlijke saboteur heeft een belangrijke functie. Hij (of zij) behoedt je namelijk tegen al te riskante acties. Kennelijk is hij ooit eens in je leven gekomen toen het nodig was. Misschien heb je hem meegekregen van een van je ouders. Je innerlijke saboteur zorgt goed voor je, en heeft het beste met je voor. Maar als je hem teveel ruimte geeft werkt hij ook verstikkend. En belemmert je nieuwe wegen te bewandelen. Waar ken jij je innerlijke saboteur van?
Permissie
Het helpt niet om je saboteur weg te duwen en niet te willen horen. Want dan wordt hij vaak nog groter of legt je lam in de vorm van een enorm schuldgevoel achteraf. Wat ik zelf heb gemerkt is dat het beter werkt als je naast de saboteur nog een ander innerlijke figuur plaatst: degene die je permissie geeft en je steunt om het nu eens echt anders te mogen doen. Die je zegt: ‘ga het maar doen, het komt wel goed. Ik sta achter je. Heb vertrouwen.’ Misschien ken je ook wel zo’n persoon die dat tegen je zei toen je nog een kind was. Was het een ouder of een tante of opa? Of een lieve vriend of zus? Veelal komt er meteen iemand op als ik die vraag stel. Hoe zou het zijn om de boodschap van die persoon als de permissie in jou een plek en een stem te geven? Die kan zo tegenwicht bieden in de discussie met de saboteur.
Ruimte voor verlangen
Mijn ervaring is dat het op gang brengen van zo’n innerlijke dialoog – die ik beeldend laat neerzetten met figuren op tafel – veel inzichten geeft en daarmee een nieuw perspectief biedt. Waardoor je meer ruimte ervaart. Wil je dus werkelijk iets doen met jouw verlangen in het nieuwe jaar, dan is voor het slagen ervan een behulpzame vraag: hoe zorg ik ervoor dat ik mezelf permissie geef om mijn verlangen te gaan leven?
Mijn zegen heb je! Ik wens je mooie stappen in je veranderingsproces! En een heel mooi 2017!