Innerlijk besluit
De foto in de Kunsthal raakt mij: een meisje dat vastberaden op pad gaat met in haar hand een knuffelbeer en op het T-shirt dat zij draagt de woorden “I will save the world” (T-shirt Truth – Susan Barnett). Ik ken dat meisje zo goed. Reeds jong een innerlijk besluit genomen om al het leed dat ze zag en ontmoette weer heel te willen maken. Opdat dat nooit meer zou gebeuren. Makkelijker om ten strijde te trekken, dan de eigen pijn echt toe te laten. Haar hart voor dat deel afgesloten. En zo wordt de kracht en strijdbaarheid al snel meer zichtbaar dan de kwetsbaarheid.
Als kracht alleen niet meer werkt
Natuurlijk gaat dit over mij. Ik kan me trots voelen dat ik die kracht kon hebben, en dankbaar want die heeft me veel gebracht. Bij veel vrouwen in mijn coachingspraktijk zie ik hetzelfde patroon. Vooral sterk zijn en daarmee veel bereiken in het werkende leven. Tot er een moment komt dat ze voelen dat de kracht alleen niet meer werkt. Het leidt tot burn out klachten of tot conflicten in relaties of een afgestompt gevoel. Ruimte om te voelen van wat er onder de kracht verscholen zit wordt door het leven soms op harde wijze gevraagd. Om dan terug te gaan naar de kwetsbaarheid en de weggestopte pijn, vergt moed en liefde voor jezelf.
Schuld en schaamte
Die donkere kanten van je ziel in het licht zetten roept schaamte op. Angst voor falen, voor het oordeel van anderen. Wat zullen zij wel niet van je denken als ze dit van je zien? Het kan je ook schuldig doen voelen. Omdat je denkt dat als je opgeeft te doen wat je altijd deed, je de ander zal teleurstellen. Of je wilt anderen niet tot last zijn om hen met jouw verhaal op te zadelen, dus houdt het liever bij jezelf. Als je in deze overtuigingen blijft zitten, blijf je in de oude groef hangen en kan het behoorlijk eenzaam voelen.
Compassie voor jezelf ontdooit
Om met die schaamte en schuld te kunnen omgaan, is er weer verbinding nodig met jezelf. Compassie voelen voor jezelf in plaats van alleen anderen te ‘redden’. En daarmee de bevroren liefde voor jezelf opnieuw te laten stromen. Het kan niet anders dan dat dat zichtbaar wordt voor de mensen om je heen. Hoe spannend dat ook kan zijn, mijn ervaring is dat het tonen van je kwetsbaarheid het contact en de verbinding met anderen opent. Je merkt dat dit proces herkenbaar is bij anderen. Je bent er niet alleen in.
Delen van kwetsbaarheid opent
Deze weg ben ik gegaan, en ik begeleid anderen op dit pad. Toch moet ik er steeds weer langs als ik met iets kwetsbaars van mezelf naar buiten treed. Zoals het schrijven van blogs en mijn boek Los. En ik ga er straks weer langs als het boek dat ik met mijn moeder schreef in maart uitkomt. Niet iedereen spreekt het aan wat ik deel. Ieder leest en leeft vanuit zijn eigen perspectief. Dat kan dus eveneens kritiek opleveren. Maar inmiddels weet ik dat wat ik heb gevoeld en beleefd, hoe spannend het ook is om mee naar buiten te komen, voor een groot deel tevens herkenbaar zal zijn voor anderen. En dat, doordat ik het deel en ontsluit, er elders een gesprek en een connectie opent.